بعد از دو سال و نیم شل کن سفت کن کردن و پاسپورت دادن و پس گرفتن

حالا که  پامون رفته توو چاله و رباط ها ی مچ پام همه  پاره شده و باید سه هفته توو گچ بمونه ،‏کربلایی شدیم

ولی ضعیفه پر رو تر ازین حرفاس که از رفتن انصراف بده

دارم با همین پای توو گچ می رم اونم با اتوبوس دوستم می گه تو نمونه بارز النساء نواقص العقولی

یه ظریفی چند روز پیش ها بهم گفت همه خوشگلا می افتن توو چاله یکی تو یکی یوزارسیف

به قویه می گم  من از هیچی نمی ترسم  فقط موندم اگه یهو اونجا مردم هوس کردن از این عملیات ها ی انتحاری منتحاری از خودشون در کنن من چه جووری با این پای چپر چولاق در برم؟

مردن توو کربلا شعور خاصی می خواد  که احتمالا من ندارم

پس قضیه منتفی یه

آقا اطاله  کلام رو بی خیال

اول و آخر من رو حلال کنید